Sporten en vogels spotten in natuurreservaat Bourgoyen.

We waren afgelopen dinsdag weer op pad met ons TO-groepje. In de voormiddag gingen we sporten in een sporthal in Zwijnaarde. Na het "allemaal samen startspel" deelde de groep zich op in groot en klein. Groot ging met één van de mama's voetballen en badmintonnen.
Klein ging met de andere mama's toestellen oefenen.
Daar Bloem bij groep "klein" hoort, alleen daarvan foto's en een verslag.
We oefende op korfbal gooien. Na even oefenen ging dat best. (de kleinste van de groep, vier jaar, had de eerste treffer!)
Daarna was het handstand en klimmen en klauteren op een wandrek. Bloem weigerde op haar hoofd te gaan staan :-) Ze vind dat vreselijk eng, is bang om te vallen...... Daar de mama (en ook de papa) daarin ook geen helden zijn, heb ik haar enkele laten kijken en supporteren voor de kinderen die het wél durfden.
Daarna oefende de kinderen op de evenwichtigs balk, de lage en ook de hoge. Ging heel goed, je zag het zelfvertrouwen groeien.
Dan via de trampoline op de dikke mat springen.
En als laatste met de springplank over het paard. Ik had gedacht dat Bloem dat ook niet zou durven maar.... ze vond dat verre weg het leukste onderdeel :-) Het ging dan ook bij elke stap beter.

Om 12 uur sloten we het sporten af en reden naar het natuurreservaat de Bourgoyen. Daar mochten we in het restaurant van Natuurpunt onze boterhammetjes opeten. Bij de kleine tentoonstelling in de hal ontdekte we opgezette beesten op de bovenverdieping. Daar er ook uilen tussenstonden ben ik even gaan vragen of we misschien via hen aan braakballen konden geraken. Vanwege ons uilen project willen we héél graag een braakbal uitpluizen. Er kwam direct een zeer vriendelijke dame naar beneden. Ten ze onze interesse zag mochten e nog mee naar boven. Ze haalde speciaal de opgezette uilen uit, gaf extra uitleg over uilen, en beantwoorden een paar vragen. Echt super. Ze legde de kinderen ook ven uit waar de opgezette dieren vandaan kwamen. Er waren een paar die het "gemeen" vonden en vooral "heel zielig". Maar alle dieren bleken dood te zijn gevonden. Onze dame bewaard alle gevonden dieren, die nog genoeg intact zijn, in haar diepvries tot een man de tijd heeft ze op te zetten. Zo dienen ze als educatief materiaal. En ja, we vonden het ook echt mooi de dieren "in het echt" eens goed te kunnen bekijken.
Ze gaf een adres en telefoon nummer mee waar we misschien braakballen konden krijgen, maar helaas... het is een opvangcentrum in Merelbeke en de uilen daar krijgen piep-kuikens als voer. Daar zitten geen botjes maar kraakbeen in en dat verteerd volledig in de maag van de uil. We zoeken dus nog even verder.

Als afsluiter maakte we een wandeling door het natuurreservaat en gingen in de vogelhut, vogels spotten. We kregen van Natuurpunt verrekijkers mee. De tijd vloog weer, we kwamen er tekort. Het is een plek die we gerust nog eens kunnen bezoeken!