Sport-dag; oriëntatie-loop en touwen-parkoers

Afgelopen donderdag was weer een TO-groep dag. Deze keer trokken we naar provinciaal domein Puyenbroeck. In de voormiddag deden we een oriëntatie loop. De kinderen kregen een plattegrond en een strookje met nummers. Over het domein staan paaltjes "verstopt". De "ongeveer" plaatst staat aangegeven op de plattegrond, maar op de plaats zelf moest er toch ook nog een beetje gezocht worden. Achter een rijtje bomen, een tiental meter van het pad af, het dijkje naar beneden. De nummer van het paaltje moest ook overéén komen met de nummer op hun strookje.

We verdeelde de groep in drie, de grote jongens "tegen" de grote meisjes en de papa en mama's gingen met de kleintjes op stap. Die kleintjes vonden het super tof, of het nu regende of niet, ze gingen vol enthousiast door voor een volgende paal.

Middageten deden we in de cafetaria omdat er af en toe toch wel een regenbui viel, maar daarna trokken we naar de skeelerbaan. Een deel van de kinderen had hun skeelers mee, Bloem ook, maar die is gewoon veel te bang om te vallen :-) Ze gaf dus de voorkeur aan haar steppie. Wat ook prima ging. Het midden van de skeelerbaan is een touwen-parkoers, en die was echt tof. Bloem deed die, samen met een vriendje ook zeker drie keer volledig uit. Ze verlegde haar grenzen weer, dingen die ze pas geleden echt niet durfde, werden nu zonder probleem geprobeerd. Was leuk.
Af en toe viel er een bui uit de lucht, maar dat mocht de pret echt niet drukken. Denk dat de mama's daar meer last van hebben dan de kinderen.

De terugweg was minder plezant. Juist na de traject zone van 90 km/per uur ter hoogte van Gent werd er op de borden aangegeven dat we moesten vertragen naar 70 en daarna naar 50. Een file in aantocht dacht ik, dus ik ben netjes vertraagd. Vele andere hadden blijkbaar erg haast en die vlamden door. Tot het even later inderdaad plots stilstond. Daar wij traag reden, kon ik prima stoppen, de dame achter mij helaas niet. Die ging in volle vaart in ons autootje. Achterkant is volledig kapot en mijn kofferbak gaat niet meer toe. Maar we zijn zeer dankbaar dat wijzelf niks mankeren, buiten behoorlijk schrikken natuurlijk. Een jongen jongens was zo vriendelijk gelijk te stoppen en zijn hulp aan te bieden, dat hebben we zeer gewaardeerd. En vlak daarna reed ons ook een politiecombi achterop met een zeer behulpzame agent. Vonden we ook heel tof. Voor het eerst in 20 jaar rijden moesten we dus een schade formulier invullen. Deed toch raar. Achteraf in een traag tempo naar huis.
Ondertussen hadden we in de aut interessante gesprekken over, in schuld zijn, verzekeringen, hoe werkt dat dan precies....... Zo is alles een aanleiding tot een mooi én leerrijk gesprek ;-)